Z przyjemnością przedstawiamy Lewiatan, trzeci numer naszej serii Anioły i Demony.
W religii chrześcijańskiej Lewiatan został zaadaptowany ze Starego Testamentu, lecz jego wizerunek uległ przemianie w średniowiecznej tradycji chrześcijańskiej. Stał się postrzegany jako demon oceaniczny, jedna z form Szatana lub jeden z książąt piekła. W demonologii chrześcijańskiej Lewiatan jest panem głębin i symbolizuje pychę, zazdrość lub grzech niekontrolowanych namiętności. Pojawia się jako strażnik Piekła lub demon-kusiciel, który wynurza się z otchłani wodnej. Autorzy tacy jak Tomasz z Akwinu i grimuarze, jak Dictionnaire Infernal, klasyfikują go jako istotę demoniczną związaną z morzem, ciemnością emocjonalną, okultyzmem i tym, co nieogarnione.
W religii żydowskiej Lewiatan (לויתן) przedstawiany jest w tekstach biblijnych jako kolosalne i chaotyczne stworzenie morskie stworzone przez Boga na początku świata. W Księdze Hioba 41 opisany jest szczegółowo jako istota niezwyciężona, ziejąca ogniem i żyjąca w głębinach oceanu. Pojawia się także w Księdze Izajasza 27:1, gdzie Bóg obiecuje go zniszczyć na końcu czasów. Chociaż w tekstach świętych nie jest określany jako „demon”, w żydowskiej literaturze mistycznej i apokaliptycznej (takiej jak Talmud i Midrasz) Lewiatan przybiera mroczniejszy charakter: uznawany jest za potwora głębin, symbol chaosu, który Bóg musi powstrzymać; reprezentuje niszczycielską i demoniczną siłę oceanu, związaną ze złem, które zostanie pokonane na końcu dni; w niektórych opowieściach Bóg stworzył samca i samicę, ale zabił samicę, by nie zniszczyli świata.
Jako symbol, zarówno w chrześcijaństwie, jak i w judaizmie, Lewiatan przedstawia oceaniczny i pierwotny chaos, niszczycielską i demoniczną siłę głębokiego morza oraz moc, którą tylko Bóg może poskromić lub unicestwić.
Na odwrocie przedstawiony jest demon Lewiatan z wyzwoloną mocą, zatapiający gigantyczny statek pełen pasażerów i załogi, który wydaje się mały w porównaniu do jego ogromnego ciała. Wielki statek, który tonie i się rozpada, otoczony jest mackami demona i małymi łodziami ratunkowymi pełnymi ludzi próbujących ratować swoje życie, podczas gdy są oni atakowani przez małe latające demony służące Księciu Lewiatanowi. To dantejska scena godna największego demona stworzenia.
Awers przedstawia dychotomię nieba i piekła, dzieląc monetę na dwie półkule. Po lewej stronie znajduje się niebo ze spokojnym i harmonijnym środowiskiem, z jeleniami pasącymi się spokojnie na łące, podczas gdy po prawej stronie znajduje się piekło, jałowe i niebezpieczne, bez zasobów i jałowe, z suchymi resztkami na ziemi i wronami pragnącymi pożywienia. W centrum znajduje się drzewo życia, bujne i wspaniałe po lewej stronie i uschnięte i ponure po prawej. Pod drzewem znajduje się herb Niue z nominałem oraz rokiem i krajem emisji.