Podróż do Wnętrza Ziemi

Podróż do wnętrza Ziemi (Voyage au centre de la Terre, 1864) to jedno z najbardziej znanych dzieł  Juliusza Verne’a, łączące naukę XIX wieku z czystą przygodą.

Historia rozpoczyna się w Hamburgu w 1863 roku, kiedy mineralog profesor Otto Lidenbrock (w oryginale Otto Lidenbrock, czasem tłumaczony jako von Lidenbrock) odkrywa zaszyfrowany pergamin w egzemplarzu Heimskringla Snorriego Sturlusona. Wiadomość napisana runami przez XVI-wiecznego islandzkiego alchemika Arne Saknussemm’a wskazuje drogę do wnętrza Ziemi przez krater wygasłego wulkanu Sneffels na Islandii.

Lidenbrock, w towarzystwie swojego siostrzeńca Axela (narratora powieści) oraz islandzkiego przewodnika Hansa Bjelkego, podróżuje do Reykjavíku, a następnie do Sneffelsa. 28 czerwca schodzą w dół przez krater Scartaris, rozpoczynając podziemną wyprawę, która prowadzi przez geologiczne korytarze, warstwy bazaltu, granitu i wapienia, osiągając głębokość ponad 140 km pod powierzchnią skorupy ziemskiej (według fikcyjnych obliczeń Lidenbrocka, choć naukowo niepoprawnych).

Podczas podróży odkrywają podziemne morze o szerokości około 80 km, nazwane Morzem Lidenbrocka, po którym pływają na prowizorycznej tratwie o nazwie Virgil. Na jego brzegach znajdują gigantyczne skamieniałości, lasy olbrzymich grzybów i prehistoryczne stworzenia, takie jak ichtiozaur i plezjozaur, co odzwierciedla XIX-wieczne teorie paleontologiczne. Natrafiają nawet na prymitywnego człowieka żyjącego z mamutami – scenę łączącą naukową spekulację z fantastyką.

Ostatecznie, po erupcji wulkanu, trójka zostaje wyrzucona na powierzchnię przez wulkan Stromboli we Włoszech 27 sierpnia. Choć nie docierają dosłownie do centrum planety, wracają z cenną wiedzą geologiczną i paleontologiczną oraz z dowodem na to, że wnętrze Ziemi kryje jeszcze wiele nieznanych tajemnic.

Choć dziś wiemy, że dane przedstawione w powieści są geologicznie niemożliwe, dzieło to było prekursorem naukowej literatury science fiction. Verne łączył prawdziwe teorie epoki, takie jak stratygrafia, wulkanizm czy paleontologia, z narracją eksploracyjną, co uczyniło tę powieść klasyką światowej literatury.

Rewers monety ma przedstawiać dużą część fabuły – scenę podsumowującą wiele sytuacji, przez które przeszli bohaterowie: wspinanie się po wielkich skałach, ucieczkę przed gigantycznymi zwierzętami, które chciały ich pożreć, przechodzenie przez jaskinie, przemierzanie pól gigantycznych grzybów, obserwowanie walk dinozaurów, używanie drewnianej tratwy… Moneta pełna szczegółów, wybita w ultra-wysokim reliefie i z doskonałym antycznym wykończeniem, pozwala dostrzec każdy detal, a tytuł powieści jest pozłacany w lewym dolnym rogu.

Awers przedstawia moment, w którym profesor Lidenbrock fantazjuje o przygodzie swojego życia – podróży do wnętrza Ziemi – opowiadając o niej swojemu siostrzeńcowi w wielkiej sali mineralogicznej, gdzie pojawiają się gigantyczne grzyby, dinozaury, skały, morze, jaskinie i wielki wybuchający wulkan, który wszystko niszczy. Znajdują się tam również nominał, kraj, rok emisji, waga, metal i jego czystość. Ta strona monety, również bogata w detale, ma antyczne wykończenie, które pozwala podziwiać każdy milimetr powierzchni, z lawą i wybuchami wulkanu w pełnym kolorze.