Zazdrość

Koncepcja kardynalnego grzechu zazdrość pojawia się w różnych religiach, przede wszystkim w chrześcijaństwie, ale ma również podobieństwa w innych tradycjach.

Oto jak zazdrość jest rozumiany i traktowany w różnych kontekstach religijnych:

• ChrześcijaństwoW chrześcijaństwie zazdrość jest jednym z siedmiu grzechów śmiertelnych, uważanym za najpoważniejszy, ponieważ rodzi inne wady. Zazdrość jest postrzegana jako forma niewdzięczności wobec Boga za otrzymane błogosławieństwa i brak miłości do innych. W Biblii wspomina się o niej w kilku fragmentach, takich jak historia Kaina i Abla, w której zazdrość doprowadziła Kaina do popełnienia pierwszego morderstwa. Ojcowie Kościoła i teologowie nauczali, że zazdrość niszczy duszę i miłość, która jest miłością do Boga i bliźniego.
• JudaizmW judaizmie zazdrość jest podobnie potępiana i postrzegana jako brak emunah (wiary) w Bożą opatrzność. Dziesięć przykazań zawiera wyraźny zakaz chciwości, która jest ściśle związana z zazdrością („Nie będziesz pożądał”, Wj 20:17). Teksty rabiniczne nauczają, że zazdrość prowadzi do nienawiści i podziałów między ludźmi oraz jest szkodliwa dla społecznej i duchowej harmonii. Żydzi są zachęcani do kultywowania wdzięczności i zadowolenia z tego, co mają, ufając, że Bóg zaspokaja ich potrzeby.
• IslamW islamie zazdrość (hasad) jest postrzegana jako poważny grzech i jest potępiana w Koranie i hadisach (powiedzeniach proroka Mahometa). Koran ostrzega przed zazdrością i opisuje ją jako niszczycielską siłę, która może prowadzić do duchowej i moralnej ruiny. Muzułmanie są zachęcani do szukania schronienia w Bogu przed złem zazdrosnych (Surah Al-Falaq, 113:5). Zazdrość jest uważana za brak akceptacji woli Boga i formę życzenia zła innym, co jest niezgodne z wartościami braterstwa i hojności promowanymi w islamie.
• BuddyzmW buddyzmie zazdrość (issā) jest uważana za jedną z przyczyn cierpienia i przeszkodę w rozwoju duchowym. W Abhidharmie jest klasyfikowana jako jedno z pięciu pomniejszych zanieczyszczeń umysłu. Budda nauczał, że zazdrość powstaje z pożądania i przywiązania oraz prowadzi do niezadowolenia i konfliktów. Praktyka medytacji i kultywowanie pozytywnych cech, takich jak empatyczna radość (mudita) ze szczęścia i sukcesu innych, są zalecane jako antidotum na zazdrość. Celem jest osiągnięcie stanu zrównoważenia i wewnętrznego spokoju.

We wszystkich tradycjach zazdrość jest postrzegana jako grzech lub moralny błąd, który należy przezwyciężyć, aby osiągnąć cnotliwe i satysfakcjonujące życie. Chociaż konkretne nauki i podejścia różnią się, wszystkie zgadzają się, że zazdrość jest szkodliwa dla jednostki i społeczeństwa oraz promują wdzięczność, współczucie i miłość bliźniego jako cnoty przeciwne.

Ten projekt został wykonany ręcznie (nie AI) przez zespół projektowy Asturmint, tak wyglądał proces projektowania: